Undoing

Onderzoek: Tussen de stad

Op 7 juli liep ik een ronde zo dicht mogelijk langs de ring A- 10 van Amsterdam, een 32 km durende route door een lange strook berm, bos en ondoorgrondelijke paadjes vol ongemak die niet per se zijn ingericht voor mensen. Wat mij op viel is dat het niet comfortabel is gemaakt. Er is altijd die ruis van de snelweg. Het stinkt er naar voertuigen en brandstof. Het is moeilijk om te blijven volgen. Kortom, het is moeilijk om te romantiseren. En juist daarom ben ik zo gegrepen door deze oneindig durende strook verscholen groen. Het is een vreemd soort niemandsland. En als je door dat tussengebied loopt voelt het alsof je voor even verdwijnt tussen de stad. Deze wandeling is de basis geworden om vanuit verder te denken.

Komende jaren bevraag ik het stadslandschap van Amsterdam, door de nadruk te leggen op de plekken of situaties die we eigenlijk (liever) niet zien. Die niet zo zichtbaar zijn in ons dagelijks bestaan. Die geen deel uitmaken van “podium stad”.

Ik ben gegrepen door plekken die op een bepaalde manier ontkomen aan de ruimtelijke ordening. Plekken die voor niemand bedacht zijn. Die per ongeluk zijn ontstaan, of overbodig zijn geraakt. Restruimtes of tussenruimtes waar eigenlijk niemand iets mee kan. Waar je kan loskomen van een “bedoeld” landschap. In mijn onderzoek moedig ik mezelf en de omgeving aan tot het heroverwegen van onze waarneming en de maatschappelijke constructies die we hebben bedacht. Vanuit de overtuiging dat je het dagelijkse ten alle tijden zou moeten bevragen.

Dit onderzoeksjaar werd mede mogelijk gemaakt door:
Het ontwikkelbudget van het Amsterdams Fonds voor de Kunsten en Over het IJ Festival.